فاصله نزدیکه اما ، دل تو از من چه دور دور
دنیا انگار ، بی تو واسه من صوتو کور
شهر شلوغ اما همه بی صدا
در دل دارند عشقی ای خدا
ارتباطها کور کور در شک و تردید
دیروز با کی بود ، فریاد میزند امید
در پستوی کوچه ها گم میشود نگاه
اینک سلامی دور با پیامی کوتاه
زنگار زده این دلم در شهری پُر از دود
عشق ناب کجا بود در این حوالیه دور
عادت شده برای ما عشقهای کور کور
طرح اندام قشنگت خوابو از چشم های من ربود
رسید وقط دیدار در صبحی پوراز نور
آفتاب آن روز پشت عینک دودی بود
چشمانت انگار حرفی تازه داشت
لبهایت طعم گلایه داشت
چراغ سبز شود عشقها پوچه پوچ
مردی در ایستگاه آسوده نشسته بود
اشک در چشمانم ، حلقه زد ناگاه
دل بیچاره ام ، زجه زد ای وا
صدای دوری زم زمه میکرد با من
عشقی نبود میانه او و من
دستانم دوباره سرد سرد شوده بود
بوقهای ماشین با من هم درد شده بود
چشمم افتاد به آسمان خراشها
به دیوارها سنگ فرشها
باور شده است میان مردم
بوی عشق نیست ای گل گندم
این روزها سخت است عاشق بودن
میانه عده ای گرگ ، بره بودن
داستان من رسید به شور بختی
دنیا پوراز غم هزار بد بختی
حال مانده ام با این همه سوال
جواب بدهم دوباره به گوشی موبایل
بوق ممتعد ، الو سلام رسید وقت دیدار
دوباره صحبت، از عشق روخ داد
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
